|
1 zin
May 19, 2006 13:06:20 GMT -5
Post by Silmarwen on May 19, 2006 13:06:20 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan.
|
|
Natalia
Gevorderde Spammer
Posts: 195
|
1 zin
May 24, 2006 15:47:49 GMT -5
Post by Natalia on May 24, 2006 15:47:49 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan. Kim schrok even hard en viel samen met Larisa op de grond, maar Isabella zette een stap in de richting van het bos.
|
|
|
1 zin
May 25, 2006 5:46:38 GMT -5
Post by Silmarwen on May 25, 2006 5:46:38 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan. Kim schrok even hard en viel samen met Larisa op de grond, maar Isabella zette een stap in de richting van het bos. ''Wil je nu echt dat bos nog in?'' vroeg Kim toen ze weer overeind gekrabbeld was.
|
|
|
1 zin
May 30, 2006 7:56:49 GMT -5
Post by Henrieke on May 30, 2006 7:56:49 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan. Kim schrok even hard en viel samen met Larisa op de grond, maar Isabella zette een stap in de richting van het bos. ''Wil je nu echt dat bos nog in?'' vroeg Kim toen ze weer overeind gekrabbeld was. 'Zeker weten, hier hebben we toch al dagen naar uitgekeken?' antwoordde Isabella.
|
|
|
1 zin
Jun 1, 2006 8:02:44 GMT -5
Post by Silmarwen on Jun 1, 2006 8:02:44 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan. Kim schrok even hard en viel samen met Larisa op de grond, maar Isabella zette een stap in de richting van het bos. ''Wil je nu echt dat bos nog in?'' vroeg Kim toen ze weer overeind gekrabbeld was. 'Zeker weten, hier hebben we toch al dagen naar uitgekeken?' antwoordde Isabella. Zuchtend liep Kim het bos in, zich los trekkend van haar angst.
|
|
Natalia
Gevorderde Spammer
Posts: 195
|
1 zin
Jun 2, 2006 14:00:52 GMT -5
Post by Natalia on Jun 2, 2006 14:00:52 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan. Kim schrok even hard en viel samen met Larisa op de grond, maar Isabella zette een stap in de richting van het bos. ''Wil je nu echt dat bos nog in?'' vroeg Kim toen ze weer overeind gekrabbeld was. 'Zeker weten, hier hebben we toch al dagen naar uitgekeken?' antwoordde Isabella. Zuchtend liep Kim het bos in, zich los trekkend van haar angst. Ze zorgde er wel voor dat Isabella voorop bleef lopen.
|
|
|
1 zin
Jun 3, 2006 6:24:39 GMT -5
Post by Silmarwen on Jun 3, 2006 6:24:39 GMT -5
'Goed, dat is dus het plan,'' zei ze vast besloten. Het begon al te schemeren. Dapper liep Larisa voorop. Achter haar liepen de twee anderen. Larisa vond het toch wel wat eng en begon daarom maar een liedje te zingen. Kim en Isabella keken haar verbaasd aan. Maar ze durfden niets te zeggen uit angst voor de monsters in het bos. Met z'n drieeen stonden ze voor het bos, Larisa was alweer opgehouden met zingen. Ze luisterden gespannen of ze een geluid uit het bos hoorden komen. Het was niet anders dan normaal, behalve dan dat het nu was opgehouden met schemeren, en al erg donker was. Twijfelend liepen ze het bos in. Kim en Isabella klemde zich tegen elkaar aan, terwijl Larisa zelfverzekerd de leiding nam. 'Jullie zijn toch niet bang of wel?' zei Larisa. Kim schudde haar hoofd, en Isabella haalde haar schouders op. Opeens hoorden ze een angstaanjagen gehuil van uit het hart van het bos komen. Larisa schrok en liep achteruit struikelend tegen Isabella en Kim aan. Kim schrok even hard en viel samen met Larisa op de grond, maar Isabella zette een stap in de richting van het bos. ''Wil je nu echt dat bos nog in?'' vroeg Kim toen ze weer overeind gekrabbeld was. 'Zeker weten, hier hebben we toch al dagen naar uitgekeken?' antwoordde Isabella. Zuchtend liep Kim het bos in, zich los trekkend van haar angst. Ze zorgde er wel voor dat Isabella voorop bleef lopen. Een hoge gil vanuit het bos vulde de nacht.
|
|