Het Spookhuis

[Silmarwen]

Deze twee meisjes komen dus in een spookhuis terecht. Even kijken of die spoken nog iets van ze willen ofzow

Amy en Lotte liepen twijfelend naar het huis. Het plenste en ze moesten ergens schuilen. 'Iets zegt me dat we dat huis niet binnen moeten gaan.' zei Lotte. 'Dan loopt mijn mascara uit.' zei Amy en ze opende de deur. Hoofdschuddend liep Lotte achter haar vriendin aan. 'Dit is niet slim.' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen Amy. Vastberaden ging Amy voorop. Ze slaakte een gilletje toen het buiten ook nog begon te onweren. De kamer waar ze binnen was gegaan werd verlicht door de bliksem. Er stond een oude bank en een klein salontafeltje. Verder stonden er vier oude eetstoelen die vast en zeker doorzakte als je erop ging zitten om een vierkante tafel. Amy plofte neer op de bank. Lotte bleef in de deuropening staan.

[Natalia]

'Doe toch alsof je thuis bent...' zei Amy. 'Voorlopig blijft het nog wel even regenen.' Lotte keek haar verwijtend aan. 'Je woont hier niet.'
'Hier woont niemand,' reageerde Amy. 'Dit huis staat al eeuwen leeg.'
Lotte rilde, en de kou was daar niet de enige reden voor. Ze had het idee dat er vast een goede reden was waarom het huis al zo lang leeg stond en ze wist niet of ze er wel achter wilde komen wat die reden was.
Ze schudde haar hoofd. 'Onzin, je laat je meeslepen door je fantasie,' mompelde ze tegen zichzelf.
'Wat zei je?' vroeg Amy. Lotte schudde weer haar hoofd, heftiger nu. 'Niets...'

[Silmarwen]

Voorzichtig kwam Lotte uit de deuropening. Ze hoorde de bank kraken en keek naar Amy die rustig bleef zitten. Een beetje verbaasd keek Amy op toen Lotte ongeveer een halve meter de lucht in sprong toen de bank opnieuw kraakte. 'Wat heb jij toch?' vroeg ze geïriteerd toen ze van de bank opstond. 'Laten we dit huis is een beetje gaan verkennen.' Zonder op antwoord te wachten liep ze naar het gangetje waardoor ze binnen waren gekomen. 'Durf jij echt die trap op?' vroeg Lotte toen ze naar het half verotte ding staard. 'Natuurlijk.' Amy liep naar de trap.

[Natalia]

Meteen zakte haar voet door de eerste traptrede en ze vloekte binnensmonds terwijl ze probeerde haar been te bevrijden. Lotte bleef staan waar ze stond, ook toen Amy haar verontwaardigd aan keek. "Help nou eens!"
"Eigen schuld," zei Lotte, "je ziet toch zo ook wel dat die trap vol houtwurm zit?" Toch liep ze naar Amy toe en hielp haar om haar been uit het hout te trekken. Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk, waarschijnlijk gewoon omdat ze het huis nog steeds niet vertrouwde. Toen Amy's voet bevrijd was, zette Lotte snel weer een stap achteruit, van de trap vandaan.

[Silmarwen]

Amy wreef over haar been. ''Daar kunnen we dus niet heen.'' zei ze. Lotte keek haar verontwaardigd aan. ''Dat kan je wel zo stellen ja.'' zei ze droog. Amy keek om zich heen. ''We moeten toch iets doen? Het regent veel te hard om nu nog naar buiten te gaan. We gaan wel als het iets minder hard regent.'' zei Amy. Lotte knikte. Ze wilde weer terug naar de kamer gaan waar ze vandaan kwamen zodat ze daar konden wachten tot het iets minder hard regende. Maar Amy hield haar tegen. ''Kijk eens daar.'' zei ze terwijl ze naar een deur aan het einde van de gang wees. Amy draaide zich om en liep naar de deur. Ervoor bleef ze wachten tot Lotte had besloten dat ze maar bij Amy in de buurt zou blijven. Piepend ging de deur open.